วันพฤหัสบดี, พฤศจิกายน 06, 2557
20:42
20:42
Source : http://www.pangya.in.th/ss49
อายุ: 8 ปี
ประสบการณ์: นักเรียนโรงเรียน Wiz Wiz
เป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก แต่เธอไม่ค่อยจะแสดงสีหน้าออกมาสักเท่าไหร่
หลายๆ ครั้งเหมือนกับว่าเธอแสดงสีหน้าออกมาไม่เป็นเสียเลย เธอเป็นนักเรียนของ Wiz Wiz
แต่เธอมากจากไหน แล้ว ไปเรียนอยู่ที่นั่นได้อย่างไร ไม่มีใครทราบแน่ชัด
แคสเคยพบเธอครั้งนึง ในตอนที่เธอมาสู่เกาะปังย่าแรก ๆ แต่แคสได้สัมผัสอะไรบางอย่างที่แข็งแกร่งมากจากตัวเธอ สิ่งนั้นคืออะไรกันนะ...?
Chapter 1
เสียงคลื่นที่ค่อยๆ สงบ และแสงแดดที่อ่อนลง
“โลโล่...โลโล่!” เด็กผู้ชายผิวสีน้ำตาลเดินขึ้นมายังเนินเขาเขาอย่างเงียบๆ แต่ด้วยเสียงคลื่น จึงต้องเรียกเด็กผู้หญิงด้วยเสียงดัง
“หือ? มีเรื่องอะไรเหรอคูม่า . . . มาค้นหาสิ่งนั้นเหมือนกันเหรอ?” โลโล่ตอบกลับทันทีเมื่อเห็นเด็กผู้ชาย
“ซู่ว . . . ครื่น . . .” เสียงคลื่นเบาๆ ขึ้นมามาขัดการสนทนาของทั้ง 2 เล็กน้อย“Box of Time ?” โลโล่เอ่ยขึ้น“อืม ชื่อนั้นเหรอนี่ ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามันเรียกว่าอะไร เลยเขียนรายงานไม่ถูก” เด็กชายผิวสีน้ำตาลปัดฝุ่นที่เปื้อนกางเกงออกอย่างเบาๆ
“ถ้าไม่ได้รู้จากคาดี้ ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่านี่มันคืออะไร คาดี้ก็ไม่ยอมบอกเสียด้วย ชิ, ขี้งก” เด็กผู้หญิงที่มีปีกบนหัวหันมามองชิ้นส่วนก้อนหิน พร้อมทำปากยื่นออกมาเพื่อแสดงความผิดหวัง
“ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ก้อนหินธรรมดา อยู่ดีๆ ฉันก็พบมันโดยบังเอิญ ไม่สงสัยเลยเหรอว่ามันอาจจะเป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง”Chapter 2
“อ่าฮ่า เคยมีคนพูดไว้ว่า ถ้าจะซ่อนใบไม้ จะต้องซ่อนในป่า เพราะมันมีจำนวนมาก หุหุ”
ณ สถานที่ที่ไม่มีใครเลย สถานที่นี้ได้ถูกห่อหุ้มด้วยความลับที่หนาแน่นและเยอะที่สุด อยู่ใน Wiz Wiz โรงเรียนเวทย์มนต์ที่ดีที่สุดบนเกาะปังย่า ตรงนี้เป็นที่ที่ได้รับการยินยอมให้เข้าออกได้เฉพาะ คาดี้เท่านั้น ซึ่งได้รับตำแหน่ง “ผู้คุมกฏ” ของผู้ใช้เวทย์มนต์ที่อัจฉริยะที่สุดแห่ง Wiz Wiz ซึ่งเต็มไปด้วยนักเวทย์จำนวนมาก ถ้าเช่นนั้น คำพูดที่พูดคนเดียวนี้ เป็นของใครไม่ได้นอกจาก “คาดี้”
“เฮ้อ~” เสียงถอนหายใจที่ตามออกมาหลังจากคำพูดนั้น ไม่ใช่ความท้อใจ แต่กำลังหมดความกังวลใจ และสิ่งที่ทำให้คาดี้กังวลใจนั้น อยู่ในคริสตัลที่สะท้อนเห็นดวงตาของคาดี้ ซึ่งเป็นที่ๆ จะได้สัมผัสกับนักกวีที่ยิ่งใหญ่ของคาดี้
เด็กน้อยคนหนึ่ง ที่เป็นเงาสะท้อนจากคริสตัลซึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆ กับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ลักษณะการแต่งกายเป็นเสื้อกับกระโปรงนักเรียนของ Wiz Wiz เป็นเด็กตัวเล็กๆ อายุไม่มากไม่น้อยประมาณ 10 ปี ผมสั้นที่ดูอ่อนหวาน หน้าตาที่เฉยเมยของเธอกำลังแหงนหน้ารับบรรยากาศที่สดชื่น
นักกวีผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นนักเรียนระดับสูง กำลังเห็นเด็กน้อยที่กำลังเดินแหงนหน้าพูดจารัวๆ เขาจึงหยุดเดินและเอ่ยคำทักทายต่อเด็กน้อยคนนั้น
“สวัสดีจ้าเนล วันนี้มาคนเดียวเหรอ? จะมาฝีกซ้อมใช่ไหมล่ะ”
“ไม่ได้มาคนเดียวจ้า เป๊ปเปอร์มาด้วย วันนี้ไม่ได้เพียงแค่ฝึกซ้อมเท่านั้นนะ แต่มีแผนจะหาประสบการณ์จริงด้วย” เด็กน้อยชื่อเนลตอบคำถามในขณะที่อุ้มแมวอยู่ สำเนียงการพูดของเธอ ถ้าเธอร้องไห้ เธอก็ยังคงแสดงหน้าตาที่เฉยเมยแบบนี้อยู่เป็นแน่ ลักษณะการพูดที่นอบน้อมแบบนี้ดูไม่เหมาะกับเธอเลยแม้แต่น้อย ลักษณะเหมือนนักเรียนระดับสูงมากกว่าและแมว(ดูเหมือนจะเป็นแมววิเชียรมาศที่มาจากประเทศไทย)สีหน้าก็เฉยเมยเหมือนเจ้าของของมัน เห็นทีไรก็รู้สึกถึงความไม่เข้ากันอย่างแรง เหมือนการผสมยาที่ใช้สูตรที่ไม่ตรงกัน “อ่า งั้นเหรอจ๊ะ ตั้งใจฝึกซ้อมนะ ดูเธอท่าทางยุ่งๆ”“ขอบคุณ งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
เมื่อจ้องมองเนลทีเดินจ้ำอ้าวออกไปจากที่นั่งด้วยใบหน้าที่เฉยเมย นักกวีผู้ยิ่งใหญ่นั่งใจลอยอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเมื่อคิดอะไรบางอย่างออก จึงได้เดินออกไปจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว
“เพอร์เฟค!! การบอกไบ้ระหว่างที่ใช้ธาตุเคมี Ebote ระดับ3, คนที่ใกล้ชิดกับแมว และ วิธีพูดอย่างเป็นธรรมชาติที่ออกมาจากหลักสูตรระยะสั้นของฉัน! ทุกอย่างสำเร็จ”คาดี้ยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อมองเข้าไปยังคริสตัล ลูกน้องคนสนิทที่ทำท่าทีกริยาโอ้อวดในความสำเร็จของตนเอง
ณ สถานที่เดิม สถานที่ ที่ไม่ใครอยู่เลย เด็กน้อยมองผ่านหอประชุมแล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่งที่หน้าประตู มองไปยังรอบๆ ด้วยสีหน้าที่เฉยเมย แต่ก็เปิดประตูแล้วก็เดินจำอ้าวออกไปจนได้ คาดี้ยิ้มให้กับ 3 ปีที่ผ่านไป เธอปิดตาแล้วก็ขยับนิ้ว “คริสตัลนั้นไม่สำคัญอีกแล้ว ฉันคงเก็บความกังวลไว้มากเกินไป ฉันต้องเริ่มมองหาความหวังครั้งใหม่ซะแล้วสิ
Chapter 3
แสงแดดที่แสนอบอุ่นกับเสียงนกที่ได้ยินอยู่ไกลๆ ไม้กอล์ฟ Air Knight ที่กำลังตบอยู่บนไหล่ของเนลอย่างเป็นทำนองในแต่ละก้าว ไม้ที่ดูใหญ่กว่าตัวเธอทำให้เธอยิ่งดูตัวเล็กมากขึ้นไปอีก ลักษณะการกำไม้อย่างเบาๆ ไม่ใช่เรื่องปกติ เป็นการดูแลรักษาไม้อย่างถูกวิธี แสดงว่าเธอมีประสบการณ์ในการเล่นปังย่ามาแล้ว
แมวตัวหนึ่งกำลังก้าวเดินด้วยท่าที่สง่างามอยู่ที่ด้านหน้าของเนล บางครั้งก็วิ่งอย่างเร็ว บางครั้งก็ก้มหัวลงต่ำเพื่อเร่งเนลเดินให้เร็วขึ้น ด้วยเสียงร้องของมัน
รอยยิ้มที่มีความหวัง ที่อยู่บนใบหน้าที่เฉยเมยของเนล ช่างเหมือนทุกทีเลยสิน่า
แสงแดดที่ทอดยาวมาสัมผัสกับสายตา ก่อให้เกิดร่มเงาของอาคาร เนลหยุดชะงักทำหน้าย่นเพราะแสบตา แมวที่อยูข้างๆ กำลังขยี้ตาเช่นกัน สักพักก็เดินผ่านหน้าจนไปไกลลิบ เนลดุเรียกแมวให้กลับมา “เป๊ปเปอร์ ครูคาดี้เคยสอนไว้ว่า เราต้องเดินแบบสุขุมเยือกเย็น อย่ารีบร้อนแบบนั้น” แต่แมวก็ไม่ฟัง วิ่งไปวิ่งมา พร้อมส่งเสียงร้องไปตามทางเดิน แล้วก็บิดตัวไปมาพร้อมหันหน้ามามอง
เนลมองหน้าแมวด้วยสีหน้าเฉยชาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วอยู่ดีๆ ก็อ้าปากอย่างจริงจังโดยที่หน้าตายังเฉยเมยอยู่เหมือนเดิม พร้อมทั้งเผยอมุมปากเหมือนจะหัวเราะ เนลจ้องมองแมวด้วยสายตาแปลๆ อยู่ครู่นึง หลังจากนั้นก็ทำหน้าตาเฉยเมยอีกครั้งแล้วก็ออกเดินต่อ “เพราะเป๊ปเปอร์น่ารักมากเกินไป จึงเป็นเรื่องใหญ่ ความพอดีเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าน่ารักเกินไป จะมองไม่เห็นความน่าเกลียด. . อืม . .” เนลพึมพำในระหว่างที่เดิน
ทางเดินบนเขาที่ทอดยาวลงมาถึงปากทางเข้าเมองวิซซิตี้ เด็กผู้ชายผมแดงกำลังเดินอยู่ที่ริมทางอย่างเงียบๆ รู้สึกเหมือนไม่คุ้นตาเลย สายตาที่เย็นชาของเด็กผู้ชายดูท้อใจ หนาวสั่น ไม่เข้าใจ เพราะเสื้อเกราะสีดำที่ห่อหุ้มร่างกายและมีดสีดำที่คาดอยู่ที่เอวของเด็กชาย เขากำลังเดินอยู่ริมทางเดิน แต่ดูเหมือนจะเดินมานานมากแล้ว เด็กผู้ชานคนนี้ชื่อแคซ เป็นเด็กที่ทุกคนต่างหวาดกลัวในคำสาปของเขา เขาเห็นเด็กคนนึงที่กำลังเดินมาทางนี้ สายตาของแคซจับจ้องไปยังแมว ลักษณะของ Air Knight, กระเป๋านักเรียน, และชุดนักเรียนที่ใส่ เห็นชัดได้ว่าเป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทย์มนต์ Wiz Wiz แน่นอน“นี่เจ้าหนู ถ้าจะไปที่วิซซิตี้ ใช่ทางนี้หรือเปล่า?” เพราะเห็นว่าเป็นเด็ก แคซจึงถามดูอย่างนุ่มนวล คนทั่วไปจะไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้แคซ เพราะแบบนี้เมื่อแคซถามเส้นทางกับใคร เค้าจะวิ่งหนีกันไปหมด เขาเคยพบกับคนสองถึงสามคนที่นานๆ จะเจอบนถนนที่ไปยังเมือง แต่พวกเขาก็หลีกเลี่ยงที่จะสนทนากับแคซ เขาจึงเดินไปตามเส้นทางที่ผู้คนเหล่านั้นใช้เดิน และ สันนิษฐานว่าเป็นทางที่ไปสู่เมืองวิซซิตี้ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าไปถูกทางหรือไม่ ท่าทางของเขาดูขมขื่นนิดๆ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เช่นนั้น เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่หวาดกลัวตัวเขา แต่ก็ตกใจนิดหน่อยที่แคซกล้าเดินตามและเข้าไปถามทางเธอ แต่เขาก็ถามด้วยความนุ่มนวล... จริงๆ นะ...“เหมียวว” แมวเดินผ่านแคซไป และ เด็กผู้หญิงก็เดินผ่านแคซไป โดยไม่ชายตามองแม้แต่น้อย แคซรู้สึกอึ้งๆ แบบพูดไม่ถูก “ว่าไงนะ... ใครพูด....” “ไม่ได้นะ อย่าเข้าใกล้เด็กคนนั้น!!” นั่นคือเสียงของคาเร็น ซึ่งเธอคอยตามหลังแคซอยู่เสมอ แต่ทว่าครั้งนี้คาเรนรู้สึกไม่ดีกับเด็กคนนี้ ทำให้แคซต้องหยุดชะงัก แล้ว รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที แคซชักดาบขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน แล้วหันปลายดาบไปที่เด็กคนนั้น สายตาของแคซที่จับจ้องไปที่เธอ กับ ดาบเล่มนั้น พร้อมที่จะทะลุร่างของเธอทันที “....เธอเป็นใคร?” ทั้งๆ ที่เป็นวันฟ้าครึ้ม แต่แสงจากมีดก็สะท้อนเข้าตา แต่สายตาของเด็กผู้หญิงไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ราวกับวาไม่ได้สนใจคมมีดอันแหลมคมที่อยู่ด้านหน้าเลย เมื่อแคซเห็นท่าทางของเธอเช่นนี้ ก็คิดได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา เธอต้องไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนเวทย์มนต์ทั่วๆ ไปแน่ๆ “ตอบสิ!!” ไม่ใช่แค่ตรวจสอบมีดที่จ่ออยู่ด้วยสายตาเฉยเมย เธอหันไปมองแมว ปากของเธอเริ่มเปิดอ้าออกมา “ขอโทษนะ เป๊ปเปอร์ไม่มีเวลาว่างที่จะเตือนเรื่องทางบ่อยๆ ฉันชื่อเนล เป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทย์มนต์ Wiz Wiz"
“อะไรนะ? ความรู้สึกนี้...” แคซเริ่มกำดาบแน่ เหมือนพร้อมที่จะโจมตีได้ทันทีถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น
“เอ๋? นั่นมันคุณแคซนี้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ จะไปที่วิซซิตี้เหรอ?” เจ้าของเสียงนั้นเป็นนูริ
เมื่อนานมาแล้ว ทายาทของนักรบที่เป็นฝ่ายมาร ทุกครั้งที่เผชิญหน้าในการต่อสู้ที่เกาะปังย่า จะมีทั้งเสียงหัวเราะที่ดูงี่เง่า และ สีหน้าที่น่ารำคาญอยู่เสมอ แต่ทำไมเด็กคนนี้ถึงสร้างความรู้สึกน่าหวาดผวาได้ถึงขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้ดูน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย แคซไม่เข้าใจเลยจริงๆ “เธอมีเรื่องอะไรเหรอ นูริ?” “หือ ผมเหรอ อ๋อ ผมเตรียมเซ็ตไม้กอล์ฟใหม่ เพื่อเดินทางไปที่ Win Wiz คุณแคซตอนนี้ทำอะไรอยู่เหรอ? แต่จากที่เห็น คงไม่มั๊ง . . .” “อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้” แคซตะโกนบอกนูริ “แต่ทว่าคุณแคซ เด็กคนนี้ยังเด็กอยู่เลย เธอคงกลัวมากนะครับ ถ้าคุณทำแบบนี้น่ะ เก็บมีดก่อนดีกว่านะ”“ชิ” แคซไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ไม่ใช่สภาพที่กำลังเล็งมีดไปที่เด็กน้อยที่เพิ่งพบเจอครั้งแรก แต่เป็นความรู้สึกไม่พอใจที่ไม่สามารถเข้าใจได้ ฝ่ายตรงข้ามเป็นแค่นักเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์ธรรมดาเท่านั้น แคซพยามๆ คิด“ชิ้ง~” แคซเก็บดาบของตนเองเข้าฝัก นูริเริ่มรู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นเช่นนั้น“ขอโทษนะ ฉันเข้าใจผิด ไปดีกว่า” ดูเหมือนว่าความเข้าใจผิดจะคลี่คลายแล้ว แต่ความรู้สึกนี้ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้เลยจริงๆ แมวที่คอยดูแล้วไม่สั่นไหวอยู่ที่ปลายท้า เดินเข้ามาอย่างช้าๆ หัวของมันคลอเคลียอยู่ที่เท้าของแคซ “....” “เอ๊ะ เธอพูดแปลกๆ นะ เธอเป็นนักเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์เหรอ? ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อนูริ” นูริยื่นมือที่อยู่ในกระเป๋า ซึ่งเต็มไปด้วยความร้อนออกไป และมองด้วยสายตาที่เป็นประกาย “อ๊ะ! อะไร...น่ะ?” มันลอยกระเพื่อมๆ ขึ้นลง และตกลงในกระเป๋า สิ่งนั้นคือชิ้นส่วนก้อนหินเล็กๆ ธรรมดา มีตัวอักษรโบราณจำนวนมากจารึกอยู่บนนั้น ยกเว้นตรงที่ความเงางามที่กำลังส่องแสงสะท้อนสายตายอยู่ในตอนนี้ “...!” แคซจับความรู้สึกของก้อนหินเล็กๆ ก้อนนั้นได้ แต่เขามองไม่เห็นมัน สักแป๊บนึงความรู้สึกนี้ก็หายไป นูริล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบก้อนหินก้อนนั้นออกมา แคซทำหน้าบูดเบี้ยวสงสัยแก่นูริ ที่กำลังตาเบิกกว้างด้วยความ งงงวย “นี่ นี่คืออะไรเหรอ? ใช่...ใช่? มันคืออะไรอะ?” “ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันออกมาจากกระเป๋าของผม” “นี่คือ Box of Time” “หืม Box of Time?” “อำนาจมหัศจรรย์ของปีศาจ เป็นสิ่งที่สร้างความอันตราย เราสมควรเอาไปส่งให้คาดี้ เพื่อที่จะเรียกชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วเกาะให้คืนทั้งหมด” “อ๊ะ..ครูคาดี้ใช่ไหม” เนลพูดเมื่อมองไปยังก้อนหินที่อยู่ในมือของนูริ “เวทย์มนต์ของคุณครูคาดี้ จะช่วยในการดูดซึมซับ Box of Time ทั้งหมดรอบๆ บริเวณนี้โดยอัตโนมัต คุณครูสามารถช่วยได้นะ” “เหมียว~” แมวที่เคยนั่งอยู่ที่ปลายเท้าของแคซ ส่งเสียงร้องตามคำพูดของเนล นูริใจฝ่อนิดหน่อยต่อชื่อคาดี้ แต่ก็โต้แย้งลำบาก “ถ้าเป็นฉัน ฉันคงทำอย่างนั้นนะ ถ้าต้องการรางวัล ก็ต้องไปพบครูคาดี้โดยตรง เหมือนกวางที่ต้องค้นหาบ่อน้ำ” นูริอึ้งกับท่าทางของเนลที่กล่าวด้วยไวจาไพเราะ สีหน้าอันเฉยเมยของเนลและคำพูดที่ไม่สามารถเข้าใจได้นั้น นูริไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร “ท่าทางจะยุ่งกันนะ เป๊ปเปอร์รออยู่นานแล้ว” “อา เดี๋ยวก่อนนะ ฉันไปด้วย” “แต่หนูไม่ได้ไปยังวิซซิตี้นะ หนูไปยังทางตรงกันข้ามต่างหาก” “อ๊ะ, ถ้างั้นรอเดี๋ยวนะ มีอะไรจะถามนิดหน่อย” แคซกำลังมองดูนูริที่พูดขอร้องอย่างสุภาพ กับ เนลที่เดินต่อไปโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปดู แคซคิด “เด็กคนนี้.. มีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล.. Box of Time… การดูดซึมของเวลา... คาดี้กำลังปิดบังอะไรไว้?”
Chapter 4
- In the Sacred Region of the Wizards -
"Phew..."
Cadie takes a deep breath, after turning her eyes away from the crystal ball, which was showing three persons, including Nell, in it a split second ago.
"I didn't expect she would meet Kaz and Nuri... 'Fate' is just an amusing thing."
Cadie thinks of how herself is involved in this 'Fate'.
”Possibly my fate is to trust in 'Hope'."
Cadie turns back to look at the crystal ball. She now sees a boy entering Wiz City.
When the boy arrived, she leaves the sacred region to meet the boy.
...
"Welcome, Nuri." greets Cadie.
"Hi, Cadie. Um..."
"...I understand. As you are a descendant of the hero, it's hard for me to hide the truth from you..."
"Eh...?"
"It's useless not to tell you anything."
Cadie takes another deep breath.
"In the past after the Evil Lord was sealed, his evil power was weakened and a magical core was left."
She speaks in a slow and calm voice.
"To prevent the Evil Lord from coming to life again, the core was split into two parts, of which one of them was sunken to the bottom of the sea in the Evil World, and the other part was sealed in the deepest place under the Wiz Magic Academy. Then, the part of the core that was sealed below the academy began to collect the Evil Lord's power again and has become active... And this is where that girl comes from." says Cadie.
"...!!! So the Evil Lord has come to life again!?"
Nuri is surprised.
"Not yet. So, to prevent the Evil Lord from coming to life again, we need to find the other half of the core. To let her seal the evil power of the Evil Lord by herself, we taught her how to play PangYa. But..."
"But...?"
"We do not know whether that other half of the core will become active again."
"...Isn't that bad?"
"Calm down. So, we have to find the half of the core that was sealed under the Magic Academy."
What Cadie just said relieves Nuri.
"...I understand what's with that girl now. What about the fragments of time?" Nuri asks after he has calmed down and has begun to think of the situation.
"Huh?"
Cadie is a bit surprised by Nuri's question.
"Ah. Right... Haha."
However, as she is experienced in handling such matters, Cadie hides her concern and tells Nuri, smiling in her face.
"Eh? What?"
Nuri is confused.
"Nothing. Simply just practise the eyes of your heart."
"...???"
Without understanding why Cadie is smiling, Nuri's face shows that he is very confused.
"Right, about the fragments of time. These things suddenly appeared on the lands of PangYa Island recently, possibly being attracted by the Evil Lord's power."
Like nothing has just happened, Cadie starts to speak again.
"As I thought these fragments themselves weren't that dangerous, I asked that girl to collect them as a distraction."
"I got it... What about the rewards that she was mentioning?"
"Hehe... Those things were originally fragments of a magical tool used by the Cross Chronos Tribe. When you cast a magic onto the completed tool, time would be disrupted."
"You can disrupt time by collecting these fragments? I don't understand. Is it even a good idea to collect them?"
"Yeah. It won't change the fact that the evil power of the Evil Lord is beginning to gather together again anyway."
"Understood! I will also lend a hand to look for them!"
"I won't stop you."
...
...
...
"Fragments of time, Nell, the other half of the core, the hero, the Evil Lord... We do not know whether something big will happen, yet."
Cadie thought to herself after seeing that Nuri has left.
อายุ: 8 ปี
ประสบการณ์: นักเรียนโรงเรียน Wiz Wiz
เป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก แต่เธอไม่ค่อยจะแสดงสีหน้าออกมาสักเท่าไหร่
หลายๆ ครั้งเหมือนกับว่าเธอแสดงสีหน้าออกมาไม่เป็นเสียเลย เธอเป็นนักเรียนของ Wiz Wiz
แต่เธอมากจากไหน แล้ว ไปเรียนอยู่ที่นั่นได้อย่างไร ไม่มีใครทราบแน่ชัด
แคสเคยพบเธอครั้งนึง ในตอนที่เธอมาสู่เกาะปังย่าแรก ๆ แต่แคสได้สัมผัสอะไรบางอย่างที่แข็งแกร่งมากจากตัวเธอ สิ่งนั้นคืออะไรกันนะ...?
Chapter 1
เสียงคลื่นที่ค่อยๆ สงบ และแสงแดดที่อ่อนลง
“โลโล่...โลโล่!” เด็กผู้ชายผิวสีน้ำตาลเดินขึ้นมายังเนินเขาเขาอย่างเงียบๆ แต่ด้วยเสียงคลื่น จึงต้องเรียกเด็กผู้หญิงด้วยเสียงดัง
“หือ? มีเรื่องอะไรเหรอคูม่า . . . มาค้นหาสิ่งนั้นเหมือนกันเหรอ?” โลโล่ตอบกลับทันทีเมื่อเห็นเด็กผู้ชาย
“ซู่ว . . . ครื่น . . .” เสียงคลื่นเบาๆ ขึ้นมามาขัดการสนทนาของทั้ง 2 เล็กน้อย“Box of Time ?” โลโล่เอ่ยขึ้น“อืม ชื่อนั้นเหรอนี่ ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามันเรียกว่าอะไร เลยเขียนรายงานไม่ถูก” เด็กชายผิวสีน้ำตาลปัดฝุ่นที่เปื้อนกางเกงออกอย่างเบาๆ
“ถ้าไม่ได้รู้จากคาดี้ ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่านี่มันคืออะไร คาดี้ก็ไม่ยอมบอกเสียด้วย ชิ, ขี้งก” เด็กผู้หญิงที่มีปีกบนหัวหันมามองชิ้นส่วนก้อนหิน พร้อมทำปากยื่นออกมาเพื่อแสดงความผิดหวัง
“ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ก้อนหินธรรมดา อยู่ดีๆ ฉันก็พบมันโดยบังเอิญ ไม่สงสัยเลยเหรอว่ามันอาจจะเป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง”Chapter 2
“อ่าฮ่า เคยมีคนพูดไว้ว่า ถ้าจะซ่อนใบไม้ จะต้องซ่อนในป่า เพราะมันมีจำนวนมาก หุหุ”
ณ สถานที่ที่ไม่มีใครเลย สถานที่นี้ได้ถูกห่อหุ้มด้วยความลับที่หนาแน่นและเยอะที่สุด อยู่ใน Wiz Wiz โรงเรียนเวทย์มนต์ที่ดีที่สุดบนเกาะปังย่า ตรงนี้เป็นที่ที่ได้รับการยินยอมให้เข้าออกได้เฉพาะ คาดี้เท่านั้น ซึ่งได้รับตำแหน่ง “ผู้คุมกฏ” ของผู้ใช้เวทย์มนต์ที่อัจฉริยะที่สุดแห่ง Wiz Wiz ซึ่งเต็มไปด้วยนักเวทย์จำนวนมาก ถ้าเช่นนั้น คำพูดที่พูดคนเดียวนี้ เป็นของใครไม่ได้นอกจาก “คาดี้”
“เฮ้อ~” เสียงถอนหายใจที่ตามออกมาหลังจากคำพูดนั้น ไม่ใช่ความท้อใจ แต่กำลังหมดความกังวลใจ และสิ่งที่ทำให้คาดี้กังวลใจนั้น อยู่ในคริสตัลที่สะท้อนเห็นดวงตาของคาดี้ ซึ่งเป็นที่ๆ จะได้สัมผัสกับนักกวีที่ยิ่งใหญ่ของคาดี้
เด็กน้อยคนหนึ่ง ที่เป็นเงาสะท้อนจากคริสตัลซึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆ กับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ลักษณะการแต่งกายเป็นเสื้อกับกระโปรงนักเรียนของ Wiz Wiz เป็นเด็กตัวเล็กๆ อายุไม่มากไม่น้อยประมาณ 10 ปี ผมสั้นที่ดูอ่อนหวาน หน้าตาที่เฉยเมยของเธอกำลังแหงนหน้ารับบรรยากาศที่สดชื่น
นักกวีผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นนักเรียนระดับสูง กำลังเห็นเด็กน้อยที่กำลังเดินแหงนหน้าพูดจารัวๆ เขาจึงหยุดเดินและเอ่ยคำทักทายต่อเด็กน้อยคนนั้น
“สวัสดีจ้าเนล วันนี้มาคนเดียวเหรอ? จะมาฝีกซ้อมใช่ไหมล่ะ”
“ไม่ได้มาคนเดียวจ้า เป๊ปเปอร์มาด้วย วันนี้ไม่ได้เพียงแค่ฝึกซ้อมเท่านั้นนะ แต่มีแผนจะหาประสบการณ์จริงด้วย” เด็กน้อยชื่อเนลตอบคำถามในขณะที่อุ้มแมวอยู่ สำเนียงการพูดของเธอ ถ้าเธอร้องไห้ เธอก็ยังคงแสดงหน้าตาที่เฉยเมยแบบนี้อยู่เป็นแน่ ลักษณะการพูดที่นอบน้อมแบบนี้ดูไม่เหมาะกับเธอเลยแม้แต่น้อย ลักษณะเหมือนนักเรียนระดับสูงมากกว่าและแมว(ดูเหมือนจะเป็นแมววิเชียรมาศที่มาจากประเทศไทย)สีหน้าก็เฉยเมยเหมือนเจ้าของของมัน เห็นทีไรก็รู้สึกถึงความไม่เข้ากันอย่างแรง เหมือนการผสมยาที่ใช้สูตรที่ไม่ตรงกัน “อ่า งั้นเหรอจ๊ะ ตั้งใจฝึกซ้อมนะ ดูเธอท่าทางยุ่งๆ”“ขอบคุณ งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
เมื่อจ้องมองเนลทีเดินจ้ำอ้าวออกไปจากที่นั่งด้วยใบหน้าที่เฉยเมย นักกวีผู้ยิ่งใหญ่นั่งใจลอยอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเมื่อคิดอะไรบางอย่างออก จึงได้เดินออกไปจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว
“เพอร์เฟค!! การบอกไบ้ระหว่างที่ใช้ธาตุเคมี Ebote ระดับ3, คนที่ใกล้ชิดกับแมว และ วิธีพูดอย่างเป็นธรรมชาติที่ออกมาจากหลักสูตรระยะสั้นของฉัน! ทุกอย่างสำเร็จ”คาดี้ยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อมองเข้าไปยังคริสตัล ลูกน้องคนสนิทที่ทำท่าทีกริยาโอ้อวดในความสำเร็จของตนเอง
ณ สถานที่เดิม สถานที่ ที่ไม่ใครอยู่เลย เด็กน้อยมองผ่านหอประชุมแล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่งที่หน้าประตู มองไปยังรอบๆ ด้วยสีหน้าที่เฉยเมย แต่ก็เปิดประตูแล้วก็เดินจำอ้าวออกไปจนได้ คาดี้ยิ้มให้กับ 3 ปีที่ผ่านไป เธอปิดตาแล้วก็ขยับนิ้ว “คริสตัลนั้นไม่สำคัญอีกแล้ว ฉันคงเก็บความกังวลไว้มากเกินไป ฉันต้องเริ่มมองหาความหวังครั้งใหม่ซะแล้วสิ
Chapter 3
แสงแดดที่แสนอบอุ่นกับเสียงนกที่ได้ยินอยู่ไกลๆ ไม้กอล์ฟ Air Knight ที่กำลังตบอยู่บนไหล่ของเนลอย่างเป็นทำนองในแต่ละก้าว ไม้ที่ดูใหญ่กว่าตัวเธอทำให้เธอยิ่งดูตัวเล็กมากขึ้นไปอีก ลักษณะการกำไม้อย่างเบาๆ ไม่ใช่เรื่องปกติ เป็นการดูแลรักษาไม้อย่างถูกวิธี แสดงว่าเธอมีประสบการณ์ในการเล่นปังย่ามาแล้ว
แมวตัวหนึ่งกำลังก้าวเดินด้วยท่าที่สง่างามอยู่ที่ด้านหน้าของเนล บางครั้งก็วิ่งอย่างเร็ว บางครั้งก็ก้มหัวลงต่ำเพื่อเร่งเนลเดินให้เร็วขึ้น ด้วยเสียงร้องของมัน
รอยยิ้มที่มีความหวัง ที่อยู่บนใบหน้าที่เฉยเมยของเนล ช่างเหมือนทุกทีเลยสิน่า
แสงแดดที่ทอดยาวมาสัมผัสกับสายตา ก่อให้เกิดร่มเงาของอาคาร เนลหยุดชะงักทำหน้าย่นเพราะแสบตา แมวที่อยูข้างๆ กำลังขยี้ตาเช่นกัน สักพักก็เดินผ่านหน้าจนไปไกลลิบ เนลดุเรียกแมวให้กลับมา “เป๊ปเปอร์ ครูคาดี้เคยสอนไว้ว่า เราต้องเดินแบบสุขุมเยือกเย็น อย่ารีบร้อนแบบนั้น” แต่แมวก็ไม่ฟัง วิ่งไปวิ่งมา พร้อมส่งเสียงร้องไปตามทางเดิน แล้วก็บิดตัวไปมาพร้อมหันหน้ามามอง
เนลมองหน้าแมวด้วยสีหน้าเฉยชาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วอยู่ดีๆ ก็อ้าปากอย่างจริงจังโดยที่หน้าตายังเฉยเมยอยู่เหมือนเดิม พร้อมทั้งเผยอมุมปากเหมือนจะหัวเราะ เนลจ้องมองแมวด้วยสายตาแปลๆ อยู่ครู่นึง หลังจากนั้นก็ทำหน้าตาเฉยเมยอีกครั้งแล้วก็ออกเดินต่อ “เพราะเป๊ปเปอร์น่ารักมากเกินไป จึงเป็นเรื่องใหญ่ ความพอดีเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าน่ารักเกินไป จะมองไม่เห็นความน่าเกลียด. . อืม . .” เนลพึมพำในระหว่างที่เดิน
ทางเดินบนเขาที่ทอดยาวลงมาถึงปากทางเข้าเมองวิซซิตี้ เด็กผู้ชายผมแดงกำลังเดินอยู่ที่ริมทางอย่างเงียบๆ รู้สึกเหมือนไม่คุ้นตาเลย สายตาที่เย็นชาของเด็กผู้ชายดูท้อใจ หนาวสั่น ไม่เข้าใจ เพราะเสื้อเกราะสีดำที่ห่อหุ้มร่างกายและมีดสีดำที่คาดอยู่ที่เอวของเด็กชาย เขากำลังเดินอยู่ริมทางเดิน แต่ดูเหมือนจะเดินมานานมากแล้ว เด็กผู้ชานคนนี้ชื่อแคซ เป็นเด็กที่ทุกคนต่างหวาดกลัวในคำสาปของเขา เขาเห็นเด็กคนนึงที่กำลังเดินมาทางนี้ สายตาของแคซจับจ้องไปยังแมว ลักษณะของ Air Knight, กระเป๋านักเรียน, และชุดนักเรียนที่ใส่ เห็นชัดได้ว่าเป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทย์มนต์ Wiz Wiz แน่นอน“นี่เจ้าหนู ถ้าจะไปที่วิซซิตี้ ใช่ทางนี้หรือเปล่า?” เพราะเห็นว่าเป็นเด็ก แคซจึงถามดูอย่างนุ่มนวล คนทั่วไปจะไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้แคซ เพราะแบบนี้เมื่อแคซถามเส้นทางกับใคร เค้าจะวิ่งหนีกันไปหมด เขาเคยพบกับคนสองถึงสามคนที่นานๆ จะเจอบนถนนที่ไปยังเมือง แต่พวกเขาก็หลีกเลี่ยงที่จะสนทนากับแคซ เขาจึงเดินไปตามเส้นทางที่ผู้คนเหล่านั้นใช้เดิน และ สันนิษฐานว่าเป็นทางที่ไปสู่เมืองวิซซิตี้ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าไปถูกทางหรือไม่ ท่าทางของเขาดูขมขื่นนิดๆ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เช่นนั้น เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่หวาดกลัวตัวเขา แต่ก็ตกใจนิดหน่อยที่แคซกล้าเดินตามและเข้าไปถามทางเธอ แต่เขาก็ถามด้วยความนุ่มนวล... จริงๆ นะ...“เหมียวว” แมวเดินผ่านแคซไป และ เด็กผู้หญิงก็เดินผ่านแคซไป โดยไม่ชายตามองแม้แต่น้อย แคซรู้สึกอึ้งๆ แบบพูดไม่ถูก “ว่าไงนะ... ใครพูด....” “ไม่ได้นะ อย่าเข้าใกล้เด็กคนนั้น!!” นั่นคือเสียงของคาเร็น ซึ่งเธอคอยตามหลังแคซอยู่เสมอ แต่ทว่าครั้งนี้คาเรนรู้สึกไม่ดีกับเด็กคนนี้ ทำให้แคซต้องหยุดชะงัก แล้ว รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที แคซชักดาบขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน แล้วหันปลายดาบไปที่เด็กคนนั้น สายตาของแคซที่จับจ้องไปที่เธอ กับ ดาบเล่มนั้น พร้อมที่จะทะลุร่างของเธอทันที “....เธอเป็นใคร?” ทั้งๆ ที่เป็นวันฟ้าครึ้ม แต่แสงจากมีดก็สะท้อนเข้าตา แต่สายตาของเด็กผู้หญิงไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ราวกับวาไม่ได้สนใจคมมีดอันแหลมคมที่อยู่ด้านหน้าเลย เมื่อแคซเห็นท่าทางของเธอเช่นนี้ ก็คิดได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา เธอต้องไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนเวทย์มนต์ทั่วๆ ไปแน่ๆ “ตอบสิ!!” ไม่ใช่แค่ตรวจสอบมีดที่จ่ออยู่ด้วยสายตาเฉยเมย เธอหันไปมองแมว ปากของเธอเริ่มเปิดอ้าออกมา “ขอโทษนะ เป๊ปเปอร์ไม่มีเวลาว่างที่จะเตือนเรื่องทางบ่อยๆ ฉันชื่อเนล เป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทย์มนต์ Wiz Wiz"
“อะไรนะ? ความรู้สึกนี้...” แคซเริ่มกำดาบแน่ เหมือนพร้อมที่จะโจมตีได้ทันทีถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น
“เอ๋? นั่นมันคุณแคซนี้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ จะไปที่วิซซิตี้เหรอ?” เจ้าของเสียงนั้นเป็นนูริ
เมื่อนานมาแล้ว ทายาทของนักรบที่เป็นฝ่ายมาร ทุกครั้งที่เผชิญหน้าในการต่อสู้ที่เกาะปังย่า จะมีทั้งเสียงหัวเราะที่ดูงี่เง่า และ สีหน้าที่น่ารำคาญอยู่เสมอ แต่ทำไมเด็กคนนี้ถึงสร้างความรู้สึกน่าหวาดผวาได้ถึงขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้ดูน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย แคซไม่เข้าใจเลยจริงๆ “เธอมีเรื่องอะไรเหรอ นูริ?” “หือ ผมเหรอ อ๋อ ผมเตรียมเซ็ตไม้กอล์ฟใหม่ เพื่อเดินทางไปที่ Win Wiz คุณแคซตอนนี้ทำอะไรอยู่เหรอ? แต่จากที่เห็น คงไม่มั๊ง . . .” “อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้” แคซตะโกนบอกนูริ “แต่ทว่าคุณแคซ เด็กคนนี้ยังเด็กอยู่เลย เธอคงกลัวมากนะครับ ถ้าคุณทำแบบนี้น่ะ เก็บมีดก่อนดีกว่านะ”“ชิ” แคซไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ไม่ใช่สภาพที่กำลังเล็งมีดไปที่เด็กน้อยที่เพิ่งพบเจอครั้งแรก แต่เป็นความรู้สึกไม่พอใจที่ไม่สามารถเข้าใจได้ ฝ่ายตรงข้ามเป็นแค่นักเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์ธรรมดาเท่านั้น แคซพยามๆ คิด“ชิ้ง~” แคซเก็บดาบของตนเองเข้าฝัก นูริเริ่มรู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นเช่นนั้น“ขอโทษนะ ฉันเข้าใจผิด ไปดีกว่า” ดูเหมือนว่าความเข้าใจผิดจะคลี่คลายแล้ว แต่ความรู้สึกนี้ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้เลยจริงๆ แมวที่คอยดูแล้วไม่สั่นไหวอยู่ที่ปลายท้า เดินเข้ามาอย่างช้าๆ หัวของมันคลอเคลียอยู่ที่เท้าของแคซ “....” “เอ๊ะ เธอพูดแปลกๆ นะ เธอเป็นนักเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์เหรอ? ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อนูริ” นูริยื่นมือที่อยู่ในกระเป๋า ซึ่งเต็มไปด้วยความร้อนออกไป และมองด้วยสายตาที่เป็นประกาย “อ๊ะ! อะไร...น่ะ?” มันลอยกระเพื่อมๆ ขึ้นลง และตกลงในกระเป๋า สิ่งนั้นคือชิ้นส่วนก้อนหินเล็กๆ ธรรมดา มีตัวอักษรโบราณจำนวนมากจารึกอยู่บนนั้น ยกเว้นตรงที่ความเงางามที่กำลังส่องแสงสะท้อนสายตายอยู่ในตอนนี้ “...!” แคซจับความรู้สึกของก้อนหินเล็กๆ ก้อนนั้นได้ แต่เขามองไม่เห็นมัน สักแป๊บนึงความรู้สึกนี้ก็หายไป นูริล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบก้อนหินก้อนนั้นออกมา แคซทำหน้าบูดเบี้ยวสงสัยแก่นูริ ที่กำลังตาเบิกกว้างด้วยความ งงงวย “นี่ นี่คืออะไรเหรอ? ใช่...ใช่? มันคืออะไรอะ?” “ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันออกมาจากกระเป๋าของผม” “นี่คือ Box of Time” “หืม Box of Time?” “อำนาจมหัศจรรย์ของปีศาจ เป็นสิ่งที่สร้างความอันตราย เราสมควรเอาไปส่งให้คาดี้ เพื่อที่จะเรียกชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วเกาะให้คืนทั้งหมด” “อ๊ะ..ครูคาดี้ใช่ไหม” เนลพูดเมื่อมองไปยังก้อนหินที่อยู่ในมือของนูริ “เวทย์มนต์ของคุณครูคาดี้ จะช่วยในการดูดซึมซับ Box of Time ทั้งหมดรอบๆ บริเวณนี้โดยอัตโนมัต คุณครูสามารถช่วยได้นะ” “เหมียว~” แมวที่เคยนั่งอยู่ที่ปลายเท้าของแคซ ส่งเสียงร้องตามคำพูดของเนล นูริใจฝ่อนิดหน่อยต่อชื่อคาดี้ แต่ก็โต้แย้งลำบาก “ถ้าเป็นฉัน ฉันคงทำอย่างนั้นนะ ถ้าต้องการรางวัล ก็ต้องไปพบครูคาดี้โดยตรง เหมือนกวางที่ต้องค้นหาบ่อน้ำ” นูริอึ้งกับท่าทางของเนลที่กล่าวด้วยไวจาไพเราะ สีหน้าอันเฉยเมยของเนลและคำพูดที่ไม่สามารถเข้าใจได้นั้น นูริไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร “ท่าทางจะยุ่งกันนะ เป๊ปเปอร์รออยู่นานแล้ว” “อา เดี๋ยวก่อนนะ ฉันไปด้วย” “แต่หนูไม่ได้ไปยังวิซซิตี้นะ หนูไปยังทางตรงกันข้ามต่างหาก” “อ๊ะ, ถ้างั้นรอเดี๋ยวนะ มีอะไรจะถามนิดหน่อย” แคซกำลังมองดูนูริที่พูดขอร้องอย่างสุภาพ กับ เนลที่เดินต่อไปโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปดู แคซคิด “เด็กคนนี้.. มีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล.. Box of Time… การดูดซึมของเวลา... คาดี้กำลังปิดบังอะไรไว้?”
Chapter 4
- In the Sacred Region of the Wizards -
"Phew..."
Cadie takes a deep breath, after turning her eyes away from the crystal ball, which was showing three persons, including Nell, in it a split second ago.
"I didn't expect she would meet Kaz and Nuri... 'Fate' is just an amusing thing."
Cadie thinks of how herself is involved in this 'Fate'.
”Possibly my fate is to trust in 'Hope'."
Cadie turns back to look at the crystal ball. She now sees a boy entering Wiz City.
When the boy arrived, she leaves the sacred region to meet the boy.
...
"Welcome, Nuri." greets Cadie.
"Hi, Cadie. Um..."
"...I understand. As you are a descendant of the hero, it's hard for me to hide the truth from you..."
"Eh...?"
"It's useless not to tell you anything."
Cadie takes another deep breath.
"In the past after the Evil Lord was sealed, his evil power was weakened and a magical core was left."
She speaks in a slow and calm voice.
"To prevent the Evil Lord from coming to life again, the core was split into two parts, of which one of them was sunken to the bottom of the sea in the Evil World, and the other part was sealed in the deepest place under the Wiz Magic Academy. Then, the part of the core that was sealed below the academy began to collect the Evil Lord's power again and has become active... And this is where that girl comes from." says Cadie.
"...!!! So the Evil Lord has come to life again!?"
Nuri is surprised.
"Not yet. So, to prevent the Evil Lord from coming to life again, we need to find the other half of the core. To let her seal the evil power of the Evil Lord by herself, we taught her how to play PangYa. But..."
"But...?"
"We do not know whether that other half of the core will become active again."
"...Isn't that bad?"
"Calm down. So, we have to find the half of the core that was sealed under the Magic Academy."
What Cadie just said relieves Nuri.
"...I understand what's with that girl now. What about the fragments of time?" Nuri asks after he has calmed down and has begun to think of the situation.
"Huh?"
Cadie is a bit surprised by Nuri's question.
"Ah. Right... Haha."
However, as she is experienced in handling such matters, Cadie hides her concern and tells Nuri, smiling in her face.
"Eh? What?"
Nuri is confused.
"Nothing. Simply just practise the eyes of your heart."
"...???"
Without understanding why Cadie is smiling, Nuri's face shows that he is very confused.
"Right, about the fragments of time. These things suddenly appeared on the lands of PangYa Island recently, possibly being attracted by the Evil Lord's power."
Like nothing has just happened, Cadie starts to speak again.
"As I thought these fragments themselves weren't that dangerous, I asked that girl to collect them as a distraction."
"I got it... What about the rewards that she was mentioning?"
"Hehe... Those things were originally fragments of a magical tool used by the Cross Chronos Tribe. When you cast a magic onto the completed tool, time would be disrupted."
"You can disrupt time by collecting these fragments? I don't understand. Is it even a good idea to collect them?"
"Yeah. It won't change the fact that the evil power of the Evil Lord is beginning to gather together again anyway."
"Understood! I will also lend a hand to look for them!"
"I won't stop you."
...
...
...
"Fragments of time, Nell, the other half of the core, the hero, the Evil Lord... We do not know whether something big will happen, yet."
Cadie thought to herself after seeing that Nuri has left.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น