วันจันทร์, สิงหาคม 04, 2557
23:25
23:25
Just be friends…All we gotta do
Just be friends…It’s time to say goodbye
Just be friends…All we gotta do
Just be friends…Just be friends
เมื่อเช้าวันวาน คือวันที่ในที่สุดฉันก็ได้รู้
เหมือนฉันมองดู เจ้าเศษกระจกที่แตกละเอียดบนพื้น
ก็เพียงแค่ถามตัวเองเบาๆ ในความเจ็บปวดที่ฉันและเธอกล้ำกลืน
นี่หรือคือความสัมพันธ์ อันช่างขมขื่นที่เราต้องการ
แม้ว่าไม่อยาก ทุกสิ่งทุกอย่างในใจทำให้ยอมรับ
ลึกๆข้างในรู้ดีว่าเจ็บคือทางที่ควรเลือกเดิน
แค่หนึ่งเหตุผลที่ไม่ล่ำลา กับอีกกี่หมื่นความฝันที่สร้างขึ้นมา
ฉันไม่ต้องการจะบอก ฉันกลัวทุกอย่างอาจพังทลาย
ยิ้มของเธอนั้นที่ฉันได้เก็บเอาไว้ให้เหมือนเช่นวันวาน
ค่อยๆเลือนเลอะจาง ไปกับความรักที่สิ้นสุด
ยิ่งกว่าความต้องการของใจ กับเสียงคร่ำครวญลึกลงไป
สุดท้ายก็จำเลือกเดิน
เสียงที่ฉันกรีดร้องดังเหมือนดังทุกข์เจียนตายตรงนี้ ก้องสะท้อนไปจนเริ่มเลือนหาย
เมื่อมันมลายไร้ซึ่งความหมาย ความในใจไปไม่ถึง
ไม่มีสิ่งที่ไหนที่รั้งฉันไว้ เมื่อวันสุดท้ายแห่งความรัก
เรื่องราวที่ทำให้สองเราต้องเลิกรา เดินจากกัน มือของฉันจะทำให้มันแหลกไป
ถึงแม้ต้องร้องไห้แค่เพียงลำพัง น้ำตารินไหล
ฉันก็เข้าใจ ทุกเรื่องที่เป็นไป มันไม่มีอะไรในชีวิตเรา
All we gotta do
Just be friends…It’s time to say goodbye
Just be friends…All we gotta do
Just be friends…Just be friends
และเมื่อคืนวาน คือวันที่ในที่สุดฉันก็เข้าใจ
ดอกไม้ที่ร่วงโรยไป ไม่มีทางเลยที่จะกลับคืน
ไม่อาจสดใสเช่นในวันวาน และก็ไม่อาจสดสวยเช่นใจต้องการ
รักและเวลาของเรานั้นได้ยุติลงมาเนิ่นนาน
แม้ฉันยังจำวันแรกที่เราได้เจอได้เคยพานพบ
ทุกๆเวลาทุกรอยยิ้มเธอยังอยู่ในใจของเธอ
และสิ่งเหล่านี้ไม่เคยจางไป จะเจ็บและปวดรวดร้าวไม่คิดเข้าใจ
ต้องถึงเมื่อไหร่ ทำไม เราต้องทนเจ็บจนเริ่มเฉยชา
แม้ว่าความรักที่เรามีอยู่จะขุ่นและมัวไม่สนใจ
ไม่ว่าจะเมื่อใด ไม่อาจรักใครได้เช่นเธอ
อยากบอกว่าไม่คิดจะเปลี่ยน ไม่เคยคิดจะร้างลา
แต่ว่าต้องบอก ก่อนสายไป
ฝนแรงที่พรำในหัวใจทำให้ฉันไม่อาจรับรู้ มันทำให้ฉันแทบยืนอยู่ไม่ไหว
สายตาของฉันเริ่มมองภาพเลือนราง เธอนั้นอยู่ห่างไกล
มันช่างเจ็บช้ำดังใจของฉัน ถูกทิ่มแทงซ้ำอยู่เรื่อยไป
ทั้งที่มันควรเริ่มชินชา เพราะว่ารักจบลงแล้ว
มองเจ้าสายใยที่โยงเราไว้ เพิ่งรู้ว่ามันคอยเลือนมลาย จางหายลงทุกวัน
เราคงต้องลา และไม่อาจกลับมา ต้องพูดร่ำลาฉันเสียใจ
แค่เพียงอีกสักครั้ง...แค่อีกเพียงสักครั้ง
จะอธิษฐานให้เรื่องราวเป็นดังหวัง
เริ่มต้นอีกสักครั้ง เพื่อให้เราได้พบเจอกัน
แค่ได้เจอเธอ เมื่อในวัน ที่เคยเลือนลับไป
เสียงที่ฉันกรีดร้องดังเหมือนดังทุกข์เจียนตายตรงนี้ ก้องสะท้อนไปจนเริ่มเลือนหาย
เมื่อมันมลายไร้ซึ่งความหมาย ความในใจไปไม่ถึง
ไม่มีสิ่งที่ไหนที่รั้งฉันไว้ เมื่อวันสุดท้ายแห่งความรัก
ทั้งที่มันควรเริ่มชินชา เพราะว่ารักจบลงแล้ว
มองเจ้าสายใยที่โยงเราไว้ เพิ่งรู้ว่ามันคอยเลือนมลาย จางหายลงทุกวัน
เราคงต้องลา และไม่อาจกลับมา ต้องพูดร่ำลา ฉันเสียใจ
ไม่มีสิ่งไหนที่ยังเหลืออยู่...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น