วันเสาร์, มิถุนายน 21, 2557
22:49
นภาสีเงิน
22:49
ลาก่อน….แสงแห่งรุ่งสาง
ความืดมิดนำพาฉันไปสู่การกักกันของโลกแห่งความเงียบงัน
เมื่อเนิ่นนานมาแล้วในความลึกของโลกที่ไร้เสียง
สิ่งทั้งหมดที่เหลือคือหัวใจที่แตกสลาย, ลาก่อน
ความทรงจำของวันวานที่แสนดี
ผนึกมันให้อยู่ภายในความหวังที่พวกเรานั้นจะจดจำ
บางวันพวกเราจะตื่นขึ้นค้นพบรุ่งอรุณ
นภาสีเงินนั้นร่วงหล่นระหว่างเราทั้งสอง
อีกหนึ่งความหวังที่จางหายไปในยามค่ำคืน
ท่วงทำนองที่อันแสนยาวนานของบทเพลงขับกล่อมที่แสนหวาน
มันจะนำทางฉันไปหาเธอ
หิ่งห้อย, กำลังเรืองแสงระหว่างเราสอง
อีกหนึ่งความหวังที่จางหายไปในยามค่ำคืนอันโดดเดี่ยว
เมื่อเริ่มเช้าสางมาถึงนั้น เสียงอันอ่อนโยนจะนำทางเธอ
สู่แสงสว่าง
หลับตาลงดั่งดาราที่หม่นหมอง
เธอกระซิบคำปฏิญาณชั่วนิรันดร์
มีศรัทธาในหัวใจของเธอยามความหวังถูกหลงลืม
ตามสู่แสงสนธยา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น